Cum iam puerum, et aliae res.
Respiciens oculis fidei viam nostram.
Deducentibus nos semper metus possimus risum lacrimis abesse.
Sed alia fuere, quae tunc, cum iam puer parvulus.
Cum essem parvulus modo essent, et alii.
Divínæ fídei, quo die cum ego post eum.
Metus cum venit cum illis: lacrimas absterget possunt.
Sed quae tune essent diversae. Mox ut parvulus.
In aestate anni sicut ros super herbam.
Crevit autem puer et tenuit manu elit.
Fuit autem illum modo dilexit nos.
Sed crescere eam omnes, quodammodo mutatum esse.
Non nos eum diligimus? Nonne eum, tollere?
Non tamen omnia nostra facimus dolor?
Et iterum idem fieri volumus.
Numquid possumus?
Quid magis quam feci?
Non nos eum diligimus?
Quare non diligis me? Cur non intelligunt?
Parvulus sum non nunc quare non vident? Homo sum.
Nec me quis ego amo?
Me tamen ama.
Quare non diligis me?
In aestate anni sicut ros super herbam.
Crevit autem puer et tenuit manu elit.
Fuit autem illum modo dilexit nos.
Sed crescere eam omnes, quodammodo mutatum esse.
Non nos eum diligimus?
Quare non diligis me?
Nonne eum, tollere?
Cur non intelligunt?
Non tamen omnia nostra facimus dolor?
Parvulus sum non nunc non vident? Ego autem sum vir?
Et iterum idem fieri volumus.
Nec me quis ego amo?
Non sumus?
Me tamen ama.
Non diligitur ...